جالب اينكه در كتاب «خاطرات عزت شاهي» آمده است:« در ايامي كه در كميته بودم با بعضي از آقايان اختلافاتي داشتيم، از جمله گاهي اوقات با آقاي مهدوي كني در بعضي مسائل مشكل داشتيم. ايشان مي‌گفت: اگر حكومت اسلامي شكست بخورد و از بين برود بهتر از اين است كه ما بخواهيم با زور سرنيزه حكومت را نگه داريم، شكست بخوريم بهتر از اين است كه شيوه و روش حكومت مان ديكتاتوري و استبدادي باشد.»(ص 200)

نمي‌دانم امروز ديدگاه و نظر آقاي مهدوي كني و امثال ايشان راجع به اوضاع و احوال چيست؟ و از آنچه بر سر مخالفان و دگرانديشان و حتي خيلي از دوستان آمده است چه برداشتي دارند؟ و آيا هنوز بر همان نظر قبلي خود هستند يا نه؟ اما اين را بخوبي مي‌دانم كه «مسئله زندان و شكنجه» همچنان وجود دارد، و به نظرم تا هنگامي كه افرادي حاضر باشند حقوق بگيرند براي زندانباني و شكنجه گري،‌ ما ايرانيان طعم شيرين آزادي و مردمسالاري و .... را نخواهيم چشيد.

واقعا همواره اين سئوال براي من مطرح بوده و هست كه چگونه مي‌شود افرادي پيدا شوند كه نان خانواده خود را از راه زندانباني و شكنجه گري تامين كنند؟ متاسفانه اين واقعيت كه «انسان گرگ انسان است» در جوامعي همچون ما به تلخترين وجه خود را به نمايش گذاشته و مي‌گذارد، و تا روزگاري كه گرگ‌هاي گرسنه در جامعه ما وجود دارند رهايي از «مسئله زندان و شكنجه» وجود نخواهد داشت. مهار و سير كردن اين گرگ‌هاي گرسنه راه رهايي ما از «زندان و شكنجه» است، و البته قرار بود كه انقلاب اسلامي چنين بكند! و

در عين حال فكر مي‌كنم انقلابي كه بنام خدا انجام شد، خداي رحمان و رحيم، اين ظرفيت و پتانسيل را داشته و دارد كه خود را آلوده به «زندان و شكنجه» و ظلم و ستم نكند چرا كه رسول خد(ص) فرمود: ملك با كفر باقي مي‌ماند اما با ظلم و ستم نه. بر اين باورم كه بسياري از آنچه در اين سالها انجام گرفته با ماهيت انقلاب سازگار نبوده و بر آن عارض گشته است، و از اين رو اميدوارم حكومتگران دلسوز ما فرصتهاي پيش رو را دريابند و با رهايي زندانيان عقيدتي و سياسي فضاي تازه اي خلق كنند، در غير اينصورت سرنوشت به گونه ديگري رقم خواهد خورد. قاعده و سنت هاي الهي حاكم بر تاريخ به هيچكس و نظامي رحم نخواهد كرد. هرچند حاكمان ما خود را به هيچكس جز خدا پاسخگو نمي‌دانند و براي تاريخ نيز ارزشي قائل نيستند، اما چه مي‌شود كرد كه چرخ تاريخ بعضا آموزه هاي بس غريب دارد، و همچنانكه ما امروز تاريخ ديروز را مي‌نويسيم و مي‌خوانيم و داوري مي‌كنيم، فردا نيز تاريخ امروز ما را مي‌نويسند و مي‌خوانند و داوري مي‌كنند. به تعبير امام علي(ع) آن افرادي در اين دنيا صالح و رستگارند كه هم در پيشگاه مردم و هم پيشگاه خدا پاسخگو بوده و رضايت هر دو را جلب نمايند.